Gegeten met de mijnwerkers
Blijf op de hoogte en volg Zjo
29 Januari 2017 | Australië, Westonia
Het had dus gewoon de hele nacht geregend.
Vanmorgen als eerste naar het uitkijkpunt van The Super Pit. Heel indrukwekkend hoe diep het is en alle bedrijvigheid. Er stonden ook allerlei informatie borden. Het blijkt dat aan het begin van de goudkoorts ontzettend veel verschillende mijnbedrijfjes waren en die zijn allemaal opgekocht en daar is nu het enorme gat in de grond ontstaan. Tot 2021 zijn ze hoe dan ook nog bezig met uitgraven. De sluitingsdatum is al verschillende keren opgeschoven omdat ze steeds weer ontdekken dat er nog meer goud in de grond zit.
Daarna zijn we naar het museum geweest. Daar lagen verschillende gouden nuggets tentoongesteld ter waarde van meerdere miljoenen. Het ging ook over de geschiedenis van Kalgoorlie. Best interessant alleen was Livia het daar niet mee eens.
Na het museum wilden we weer terug naar The Super Pit omdat er om 13:00 ‘blastings’ waren of te wel dan gaan ze met explosieven aan de slag. Toen we er naar toe reden zagen we al onweer in de lucht en bij de toegangspoort aangekomen te zijn was deze weer dicht. Nu weten we ook waarom het gisteren dicht was, de onweer zien ze daar van ver aankomen en dan gaat de mijn dicht. Lars had bij zijn tour gehoord dat op het laagste punt de bliksem eigenlijk altijd inslaat.
Dus toen zijn we richting Westonia gereden. Weer een lange rechte weg door de bush. Rond half 5 waren we er. Het is echt een minidorpje met een hoofdstraat waar een aantal winkeltjes, café, museum, kantoor aan ligt, de gebouwtjes allemaal in jaren 20 stijl maar met een nieuwe laag verf. Het ziet er allemaal splinternieuw uit, heel apart.
Voordat we de camping opgingen zijn we eerst nog naar de Edna May Goldmine geweest. Daar is ook een open goudmijn die hier vlakbij ligt. Vanaf het uitkijkpunt was het verschil met The Super Pit duidelijk zichtbaar, een stuk minder groot. Deze mijn is ook pas sinds 2010 actief.
De camping bleek er een te zijn zonder receptie, je moet het geld in een brievenbus achter laten. Er is wel stroom en alle voorzieningen. Het ziet er allemaal super schoon en nieuw uit. Er staan nog 2 andere campers. In een daarvan zitten 2 bejaarde zussen die al 2 maanden op reparaties/verzekeringsgeld aan het wachten zijn. Iets met dat de garage hun camper na een servicebeurt verkeerd achteruit had gezet en tegen een ander aangereden was waardoor er een stuk bumper en achterlicht weg is. Ze leken er niet heel rauwig om. Vaag verhaal.
Achter de camping liggen allerlei ‘huisjes’ waar de mijnwerkers in blijken te wonen. Vaak komen ze 1 lange week werken en dan 1 week naar huis etc. Bij die huisjes ligt ook een gebouw waar Dining Room op stond. Aangezien we moesten eten zijn we daar naar binnen gegaan. Het bleek eigenlijk de catering voor mijnwerkers te zijn. Voor $12,50 p.p. mochten wij ook deelnemen aan het buffet. Dat hebben we gedaan. Ze hadden zelfs ijs die je zelf voor op een hoorntje kon scheppen.
Morgen gaan we naar Hyden, een grote granieten golf bekijken.
Vanmorgen als eerste naar het uitkijkpunt van The Super Pit. Heel indrukwekkend hoe diep het is en alle bedrijvigheid. Er stonden ook allerlei informatie borden. Het blijkt dat aan het begin van de goudkoorts ontzettend veel verschillende mijnbedrijfjes waren en die zijn allemaal opgekocht en daar is nu het enorme gat in de grond ontstaan. Tot 2021 zijn ze hoe dan ook nog bezig met uitgraven. De sluitingsdatum is al verschillende keren opgeschoven omdat ze steeds weer ontdekken dat er nog meer goud in de grond zit.
Daarna zijn we naar het museum geweest. Daar lagen verschillende gouden nuggets tentoongesteld ter waarde van meerdere miljoenen. Het ging ook over de geschiedenis van Kalgoorlie. Best interessant alleen was Livia het daar niet mee eens.
Na het museum wilden we weer terug naar The Super Pit omdat er om 13:00 ‘blastings’ waren of te wel dan gaan ze met explosieven aan de slag. Toen we er naar toe reden zagen we al onweer in de lucht en bij de toegangspoort aangekomen te zijn was deze weer dicht. Nu weten we ook waarom het gisteren dicht was, de onweer zien ze daar van ver aankomen en dan gaat de mijn dicht. Lars had bij zijn tour gehoord dat op het laagste punt de bliksem eigenlijk altijd inslaat.
Dus toen zijn we richting Westonia gereden. Weer een lange rechte weg door de bush. Rond half 5 waren we er. Het is echt een minidorpje met een hoofdstraat waar een aantal winkeltjes, café, museum, kantoor aan ligt, de gebouwtjes allemaal in jaren 20 stijl maar met een nieuwe laag verf. Het ziet er allemaal splinternieuw uit, heel apart.
Voordat we de camping opgingen zijn we eerst nog naar de Edna May Goldmine geweest. Daar is ook een open goudmijn die hier vlakbij ligt. Vanaf het uitkijkpunt was het verschil met The Super Pit duidelijk zichtbaar, een stuk minder groot. Deze mijn is ook pas sinds 2010 actief.
De camping bleek er een te zijn zonder receptie, je moet het geld in een brievenbus achter laten. Er is wel stroom en alle voorzieningen. Het ziet er allemaal super schoon en nieuw uit. Er staan nog 2 andere campers. In een daarvan zitten 2 bejaarde zussen die al 2 maanden op reparaties/verzekeringsgeld aan het wachten zijn. Iets met dat de garage hun camper na een servicebeurt verkeerd achteruit had gezet en tegen een ander aangereden was waardoor er een stuk bumper en achterlicht weg is. Ze leken er niet heel rauwig om. Vaag verhaal.
Achter de camping liggen allerlei ‘huisjes’ waar de mijnwerkers in blijken te wonen. Vaak komen ze 1 lange week werken en dan 1 week naar huis etc. Bij die huisjes ligt ook een gebouw waar Dining Room op stond. Aangezien we moesten eten zijn we daar naar binnen gegaan. Het bleek eigenlijk de catering voor mijnwerkers te zijn. Voor $12,50 p.p. mochten wij ook deelnemen aan het buffet. Dat hebben we gedaan. Ze hadden zelfs ijs die je zelf voor op een hoorntje kon scheppen.
Morgen gaan we naar Hyden, een grote granieten golf bekijken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
